Vakantie verhaal

Hallo iedereen!!


Na een lange tijd weer eens een bericht van mij. Alles gaat hier nog lekker zijn gangetje.
Door de week nog steeds vrij hard aan het werk en weekends altijd relaxen. We hebben nu al een paar keer op zondag een boot gehuurd en een uurtje of 4 a 5 aan het varen geweest.
3 weken geleden zijn we naar de monding van de suriname rivier op de oceaan geweest. Onderweg gestopt voor het opsnuiven van cultuur bij Nieuw Amsterdam. Op deze plaats staat nog een oud Nederlands fort, tegenwoordig is het voor betaling te bezichtigen.

Ik ben samen met mijn broer en 2 huisgenoten vorige week voor 8 dagen het binnenland in geweest. Dit was werkelijk een fantastische ervaring.
De eerste dag zijn we in de ochtend om 6.00 vertrokken naar de 2e luchthaven van Paramaribo, Zorg en Hoop. Het stond gepland om 9.00 te vertrekken met een soort van “Flying Doctors” vliegtuigje naar Apetina. Natuurlijk hadden we weer eens om een onverklaarbare reden een uurtje vertraging. Je begint er zo langzame hand aan te wennen.
Samen met nog twee Nederlanders zijn we in 2 vliegtuigjes ongeveer na 1,5 uur vliegen in het indianen dorp Apetina aan gekomen. De landing op de baan was zo verschrikkelijk hard dat het meer leek dat we vanuit een vrije val op de grond werden gedropped.
We werden erg vriendelijk ontvangen en werden aan de begeleiding voorgesteld. Het was de bedoeling dat we naast de reisleider de komende 8 dagen vergezeld zouden worden door een crew van indianen.
Nadat we ons gesetteld hadden in een soort van logies accommodatie zijn we met een motorboot vertrokken over de Tapahahony rivier naar een vrij grote sula. Een sula is een stroomversnelling in de rivier. Hier hebben we een beetje gerelaxed.

De tweede dag hebben we onze spullen gepakt, omdat we vrij vroeg zouden vertrekken naar een andere sula, in de richting van Palimeu. Na een uurtje of 2 varen en het oversteken van verschillende sula’s, kwamen we aan in onze kamp. Dit kamp bestond uit een houten skelet waar een zeil over heen werd gegooid. Onze hangmatten werden met de klamboes bevestigd aan skelet. In de middag hebben we gevist en gepierewaaid.

Op de derde dag zijn we met de boot vertrokken naar het jachtgebied. Hier zijn we onder begeleiding van 3 indianen op jacht gegaan in het bos. Erg bijzonder was dat de indianen de roep van de kwata aap (slingeraap) na kunnen doen en zo een groep apen kan lokken. Voor dat wij het wisten slingerden er verschillende apen om ons heen. Op de terugreis werden er nog verschillende boskalkoen geschoten, om s’avonds te kunnen eten.
Na de jungletrip zijn we wezen zwemmen, apart was het dat de indianen niet wilden gaan zwemmen. Achteraf bleek dat daar vee piranha’s zaten.
Gelukkig hadden we voor ons een aantal flesjes drank mee genomen welke in de avond altijd wel van pas kwamen.

De vierde dag zijn we retour gegaan naar Apetina. Op de terug weg zouden we stoppen bij de Teputop. Dit betekend kale berg. De berg was behoorlijk steil en mijns inziens niet erg verantwoord om te beklimmen zonder uitrusting. Gelukkig zijn we heelhuids terug gekomen!
Na de beklimmen hebben we iets gegeten even gerelaxt en vervolgens terug gekeerd naar Apetina.

Omdat deze reis een try-out was, kon het zo zijn dat we niet alle onderdelen van het programma konden gaan doen. We zouden de tepu top en de Rozeveld piek beklimmen en vervolgens naar Drietabbetje gaan varen. Door omstandigheden konden we de Rozeveldpiek niet combineren met Drietabbetje. Een van de reden was dat het al een lange tijd niet geregend had en we hierdoor niet met de motorboot naar de Rozeveld piek konden. De boottocht zou ongeveer 2 uur gedragen. Een voorstel was om niet naar drietabbetje te gaan en met de hand kanoënd naar de Rozeveldpiek te gaan. Uiteindelijk werd er besloten, mede omdat wij liever actief bezig wilden, om naar de Rozeveld te gaan.

Uiteindelijk zijn we op de vijfde dag vertrokken naar de Rozeveld piek. Omdat het vliegtuig alweer een paar uur vertraging had, kregen we onze bevoorrading erg laat. Dit had als consequentie dat we al vrij vroeg moesten stoppen met kanoën en een kamp moesten opslaan.

De zesde dag zouden we onze tocht vervolgen naar de Rozeveldpiek. Het was best afzien om ongeveer 6 uur te kanoën in die hitte in combinatie met de lage waterstand en de rivierbarricades.
Aan het eind van de dag zijn we aangekomen in de buurt van de Rozeveld piek en hebben ons kamp opgezet.

Op de zevende dag waren de plannen om vroeg te vertrekken naar de Rozeveld piek, geschatte loop tijd z’on 2x4 uur. Ook moesten we vandaag weer terug kanoën, dus zou het lekker aanpoten worden vandaag. De gids leidde naar een voorberg van de Rozeveld piek welke ongeveer op z’on 500 meter hoogte lag. Hierdoor hadden we niet veel tijd meer om de daadwerkelijke piek te beklimmen. Dus zijn we naar 4 uur lopen terug gegaan naar ons kamp.
Na het eten zijn we vertrokken naar Apetina. Omdat we zo laat zijn vertrokken kwamen we pas om 22.00 aan in Apetina. Onderweg zijn we meerdere malen besprongen door “rarevissen”.

Op de laatste dag zijn we rond 14.30 vertrokken naar het vliegveldje om vanuit hier naar Paramaribo te vliegen.

Deze week was hartstikke mooi. Gelukkig hebben we voor wat een actiever programma gekozen.
Misschien dat ik in januari nog eens het binnenland in ga om andere plekken te bekijken.

Tot ziens!!!

Ydo